(...)
' Batı medeniyetinin “insan merkezli evren” anlayışının
kaynaklarının başında ‘tevhit’ dini geliyor. Türk Dil Kurumu bu sözcüğü
Tanrı’nın birliğine inanma, bir sayma ya da bir olarak bakma olarak tanımlıyor.
Genel anlamda bir’leştirme ya da tek(bir) tanrıya inanma durumudur. Bu haliyle
İslam, kutsal kitap Kur’an-ı Kerim’de de sık sık doğrulandığı üzere,
Yahudi-Hıristiyan dizgesinin bir parçası ve son halkasıdır. Tevhit inancı, daha
önceki dini sistemlerle ilişkisini ilerlemeci bir üstünlük kurgusu üzerinden
anlamlandırır. Bu alanda ilerlemecilik, taşa ya da hayvanlara tapma gibi bayağı
propagandalarla ilkel dinleri küçümsemeyen, doğal olarak onları anlamaktan
uzak, en yüksek dini olguya doğru ilerleyen bir düz çizgi kurgusuna dayanır.
Sistem, aynı zamanda modernizmin kendisinden arakladığı ve
önceki sistemlerde bulunmayan bir insan-doğa ilişkisine dayanıyor. Doğa’nın
insan için yaratıldığı fikrine… Tektanrıcı dinleri tanımlarken sıklıkla
kullandığımız ‘modern’ takısının anlamı budur. Yoksa tektanrıcı dinlerin izleri
Mısır ve daha da öncesine, ilkel kabilelere dek sürülebilir.(...)
Yazının tamamı için bk. (http://dikine.org/)
(...)' Türkiye ne Gezi süreciyle birlikte yükselen toplumsal
muhalefete ne de bu muhalefetin savunularının çok daha geniş kitlelere
aktarılması sürecindeki sıkıntılara yabancıdır. Gezi sürecinin 12 Eylül
darbesinden sonraki ilk büyük kitlesel karşı çıkışın sembolü olarak
okunabileceğini, en azından okunması yolunda hatırı sayılır bir ısrarın öznesi
olduğunu biliyoruz. Bununla birlikte semboller ancak ilk anlam ile doğru
şekilde ilişkili halde ise açıklayıcıdır. Popüler kültürün tanımlama ya da top
10 listesi oluşturma gibi eğilimlerinin muhalif kesim içinde de aktif halde
bulunduğunu görmek bizleri şaşırtır. Haklı ve sağlıklı bir tanımlama işlemini
tarihsel sürece bırakmadan, 68 ya da 74 kuşağı gibi göndergelerden beslenen bir
90 kuşağı vurgusunun nasıl çıktığı belli değildir örneğin. Üstelik tarihsel
öncellerin muhalefet sürecindeki radikalliğinin, talep ve ifadelerindeki
netliğinin karşısında, bilgisayar teknolojilerini iyi kullanmayı bilen genç
kesimlerin yalnızca bir iktidar partisi karşıtlığıyla anlamlanan tavrı
karşılaştırılabilir olmaktan uzaktır. Bir kuşak tanımı için pek erkendir ve
Gezi süreci şayet bir kuşak hareketi olarak nitelendirilecekse bu sonraki
kuşakların hakkıdır.' (...)
